Ebiyonitler, ilk Hristiyan topluluklarından birisi olan Yahudi kökenli zümredir.
Sözcük olarak İbranicede "fakir, yoksul" gibi anlamlara gelen "ebyon" kelimesinden gelmektedir.
Bundan dolayı düşmanları “fakirler – yoksullar” ( Ebiyonit ) kelimesini onları küçümsemek için kullanırlar.
Onlar ise, Ebiyonitliği ( fakirliği ) ,
İsa’nın “Dağdaki Vaazı”ında ( İncil'de ) bahsettiği
o içerikte ve “ruhta fakir olanlar” manasında almaktadırlar.
Matta 5
11 “Benim yüzümden insanlar size sövüp zulmettikleri,
yalan yere size karşı her türlü kötü sözü söyledikleri zaman ne mutlu size!
12 Sevinin, sevinçle coşun!
Çünkü göklerdeki ödülünüz büyüktür.
Sizden önce yaşayan Elçilere de böyle zulmettiler.”
Kendilerine lider olarak kaynaklarda İsa'nın kardeşi olarak geçen Yakup'u kabul ederler.
İsa'yı bir Tanrı olarak kabul etmeseler de,
onu son Elçi olarak kabul ederler.
Şarap içmezler, domuz eti yemezler.
Bunlar İsa’nın Tanrılığını reddederler, sünnet olurlar.
Reisleri olarak İsa’nın kardeşi Yakobus’u kabul ederler.
Yahudi ayin ve ibadetlerini yerine getirirler.
Pazarı kabul etmekle beraber Şabbat’a ( Cumartesi ) uyarlar.
İsa’yı son Yahudi Elçi olarak tanır fakat,
Mesih olduğunu kabulde tereddüt ederler.
Pavlus'u samimi bir Hristiyan görmez ve
onu dönme ( içi başka dışı başka ) bir zındık olarak görürler.
Pavlus’tan önce “komünyon” ayininin hatıra olarak kutlandığı ve
İsa’nın “kan Kadehi” yarine su kadehini koyduğunu savunurlar.
Ekmek – Şarap ayinindeki “ekmek ve şarab”ın İsa’nın “eti ve kanı” olduğu görüşünü reddederler.
Kan dökmeyi reddettikleri için et yemezler ve
ideal hayatın bitkilerle beslenmek olduğunu savunurlar.
İslam dinindeki "Geleneksel" Boy abdestine benzer dini banyo geleneğine sahiptirler.
Ebionitler, geniş bir ifade ile Yahudi-Hristiyan, Yahudi kanından olan bütün Hristiyanlardır.
Fakat bir gurubun veya mezhebin tarifi olarak, bu isim çeşitli anlamlara gelebilir.
Bu isimden gaye, bir zamanlar putperestlikten dönen, Pavlus ( Latince: Paulus ) taraftarı Hristiyanların büyük kilisesi yanında,
ayrı bir gurup teşkil etmiş ve onlardan ayrılmış, özel kaderleri olan bir guruptur.
Bunlar, özellikle Pavlus ( Latince: Paulus ) teolojisi ( teslis akidesi ) üzerine bina edilen kiliselerce, zındıklıkla itham edilmişlerdir.
Artık bu isim, Yahudi kökenli bir gurubu değil, bir mezhebi işaret etmektedir.
Bunlara Ebionitler de denir.
Büyük Kilise'de ( teslis akidesine bağlı olarak ) kalmış Yahudi kökenli kimseler için, bu isim söz konusu değildir.
İncil’de vadedilen son Elçiyi beklemekteydiler.
Mezhebin son günleriydi, zira Pavlus’un Roma imparatorluk dini haline gelen mezhebi,
tüm rakip mezhepleri kan ve ateşle bir bir ortadan kaldırmaktaydı.
Ebionitler ( fakirler ) mezhebi Irak ve Şam'da ufak ufak cemaatler halindeyken,
İslam’ın buralara yayılmasıyla bekledikleri yeni dine girmişlerdir.
Genel kanı onların 7. yüzyıl sıralarında yok olduklarını söylese de,
bugün bile bireysel Ebiyonitler veya
Ebiyonit inanca yakın Hristiyan gruplara rastlanmaktadır.
İslam ve Ebionitler: Ebionitler Müslüman mıdır ?